محققان نانوذرات ضد تومور چندمنظوره‌ای به نام نانوپورفیرین، برای تشخیص و درمان سرطان ساخته‌اند که در نانوربات‌های کاوشگر و حامل دارو کاربرد دارند.
ساخت نانو
ربات‌های
ضدسرطان چند منظوره
محققان نانوذرات ضد تومور چندمنظوره‌ای به نام نانوپورفیرین، برای تشخیص و
درمان سرطان ساخته‌اند که در نانوربات‌های کاوشگر و حامل دارو کاربرد دارند.
در بخش فناوری‌های همگرا(nbic) در مرکز سرطان دیویس دانشگاه کالیفرنیا (University of California
Davis Cancer Centre)،
نانوذرات ضد تومور چندمنظوره‌ای به نام نانوپورفیرین (nanoporphyrin) برای تشخیص و درمان سرطان ساخته شده است.
گزارش این پژوهش در مجله Nature Communications منتشر شده است.
این روش کاربردی مبتنی بر نانوذرات، حاصل توسعه فناوری‌های تشخیص دقیق سرطان
و درمان ایمن و مؤثر تومور است. تنها مشکل این است که نانوذرات باید متناسب با هر
کاربرد خاص طراحی شوند که طراحی و ساختشان می‌تواند وقت‌گیر و پرهزینه باشد.
نانوذرات را می‌توان با استفاده از اجزای معدنی یا آلی ساخت که هر کدام خواص
مختلفی دارند؛ نانوذرات معدنی اغلب خواص منحصر به فردی دارند که آن‌ها را برای
کاربردهایی مانند کاوشگر فلورسانس و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی تشخیص تومور
مناسب می‌کند.
نانوذرات آلی نرم، به‌واسطه سازگاری زیستی، قابلیت اصلاح شیمیایی و ظرفیت
حمل دارو، بهترین حامل‌های تحویل دارو برای درمان تومور هستند. این نانوذرات آلی
جدید (نانوپورفیرین) نیز تمام این قابلیت‌ها را دارند.
بر اساس گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست
جمهوری، ابعاد نانوپورفیرین تنها ۲۰ تا ۳۰ نانومتر است و از لحاظ فنی، ریزواره‌ای
شامل مولکول‌های درخت‌سان آمفیفیلیک، حاوی چهار پورفیرین است. از منظر ساده‌تر،
نانوپورفیرین یک گروه از مولکول‌هاست که آزادانه و نامرتب به هم متصل شده‌اند و سر
آب‌دوستشان به سمت خارج و سر آب‌گریزشان به سمت داخل قرار دارد. هر مولکول حاوی
ترکیباتی آلی به نام پورفیرین است که به‌عنوان رنگ‌دانه در سلول‌های قرمز خون
شناخته شده است.
اندازه کوچک نانوپورفیرین یک مزیت ذاتی محسوب می‌شود که به آن امکان تراکم
در سلول‌های تومور و عمل در دو سطح را می‌دهد؛ در سطح مولکولی، می‌تواند با تقویت
وضوح تصویر بافت تومور در تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و تومورگرافی انتشار پوزیترون (PET)، به امر تشخیص کمک کند. در سطح ریزواره‌ای هم می‌تواند داروهای ضد
تومور را برای نابودی بافت‌های بدخیم حمل کند؛ برای مثال، هنگامی‌که فعال شود، می‌تواند
با تولید گرما یا انتشار گونه‌های اکسیژن انفعالی کشنده (ROS) در محل تومور، آن را نابود کند.
هنگامی‌که یک قطعه تشخیص تومور، در یک نانو ربات حامل نصب شود، نانو ذرات،
بافت تومور را هدف گرفته و دارو را به آن منتقل می‌کنند؛ درحالی‌که به سلول‌های
اطراف و بافت‌های سالم صدمه نمی‌زنند. حال اگر این قطعه در یک نانو ربات کاوشگر
نصب شود، نانو ذرات مسلح وارد بافت تومور شده و سیگنالی می‌فرستند که به پزشکان در
تشخیص بهتر تومور کمک می‌کند.